Ακόμη ψάχνουμε τις Μούσες...

Μπορεί να είναι από τα πιο παλαιά strip clubs της Αθήνας, με μεγάλη ιστορία και ένδοξο παρελθόν, αλλά μέχρι εκεί. Πλέον ο χώρος είναι ένα κοιμητήριο της strip σκηνής, μία κατάσταση decadence, με χορεύτριες που δεν βλέπονται (1 Μούσα μόνο), και φυσικά δεν τρέχει ουδείς λόγος να ξοδέψεις χρήματα εκεί μέσα.

Αντιθέτως θα ψυχοπλακωθεί κάποιος που θα το επισκεφτεί, θα σχηματίσει λάθος γνώμη για το striptease στην Ελλάδα, ενώ η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική.

Το μόνο που έμεινε από αυτό το μαγαζί πλέον, είναι η ωραία γραφική είσοδος, που φυσικά σε ξεγελάει για το τι θα δεις επάνω, μόλις ανηφορίσεις τα σκαλοπάτια του.

Ελάχιστες γυναίκες που κολλάνε τα τελευταία ένσημα, ή ταλαίπωρες που δεν αξίζουν να βρίσκονται παρά μόνο εκεί.

Η κατάσταση θυμίζει έντονα κωλόμπαρο της Τρούμπας. Φυσικά εμφανίζονται που και που κάποιοι πελάτες, που μοιάζουν με ταξιτζήδες που σχόλασαν από βάρδια, ή λιμενεργάτες που φόρτωσαν και ήρθαν να ξεδιψάσουν για λίγο, ενώ αν δεις νεαρούς πελάτες, συνήθως έρχονται δύο δύο σαν τους Χιώτες, κάθονται πίνουν ήσυχα το ποτάκι τους δίπλα στη πίστα, παίρνουν λίγο μάτι και αποχωρούν για να πάρουν δουλειά για το σπίτι.

Το μαγαζί δυστυχώς ακολουθεί το στυλ του Libido (ίδιος ιδιοκτήτης), για το οποίο είχαμε γράψει επίσης απογοητευτικά σχόλια παλαιότερα. Απορούμε πως πληρώνονται αυτοί που δουλεύουν εκεί μέσα.

Σίγουρα θα τους χρωστάνε μεροκάματα και απλά κάνουν υπομονή παίρνοντας κάθε βράδυ έναντι, αυτών που θα έπρεπε να πάρουν...

Θα αργήσουμε πάρα πολύ να τα επισκεφτούμε και τα δύο γιατί η κατάσταση δεν αλλάζει τόσο απλά, αν δεν μπουν σοβαρά κεφάλαια, νέο αίμα, νέες ιδέες και διάθεση και μάλλον νέο αφεντικό.

Για όσους το πρόλαβαν παλιά τότε που έσφυζε από ζωντάνια (βάζουμε κι εμάς μέσα), ας κρατήσουν τις όμορφες αναμνήσεις. ΚΡΙΜΑ...