No 22: "Fright Night" (1985)
Ένα οπτικό αριστούργημα...
Πρόκειται για ένα από τα αριστουργήματα της δεκαετίας του '80, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, δίπλα σε τίτλους που άφησαν εποχή όπως τα : (Νύχτα με τις μάσκες (Halloween) - Παρασκευή και 13 (Friday the 13th) - Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες (Nightmare on Elm Street) κλπ.
Την ταινία είχα την χαρά να την δω δωρεάν στο cinema, αφού είχα κερδίσει μέσω περιοδικού, ένα free κουπόνι, για 2 προβολές ταινιών τρόμου το Νύχτα Τρόμου & το επίσης απίστευτο Opera.
Το Νύχτα Τρόμου είναι από τις πιο άρτια δομημένες ταινίες που έχω δει σε όλα τα είδη ταινιών του κινηματογράφου. Από το πρώτο λεπτό έχει μία λεπτομερή σαφήνεια για το που θέλει να οδηγήσει τον θεατή και αυτό μου άρεσε πάρα πολύ.
Σε καθηλώνει από την αρχή, βλέποντας να ξετυλίγεται αριστοτεχνικά η ιστορία ενός μοντέρνου βαμπίρ, που δεν μοιάζει σε τίποτα με ότι είχαμε δει τις προηγούμενες δεκαετίες "60 και κυρίως '70 με τις θρυλικές παραγωγές της Hammer.
Η ταινία παρακολουθεί έναν νεαρό (Charlie Brewster), ο οποίος ανακαλύπτει ένα βράδυ, ότι ο νέος του γείτονας στο απέναντι σπίτι είναι βρικόλακας.
Άδικα προσπαθεί να πείσει όλους που τον περιτριγυρίζουν (μητέρα-φίλους-αστυνομία), ότι τον βρήκε τέτοια συμφορά, αφού οι δολοφονίες μερικά μέτρα από το σπίτι του είναι συχνές.
Τελικά θα βρει βοήθεια στις "ικανότητες" ενός showman της τηλεόρασης που ασχολείται λόγω της εκπομπής που πρωταγωνιστεί, με τους βρικόλακες, που τον ενσαρκώνει ο διάσημος ηθοποιός Roddy McDowall.
Απόλυτα εντυπωσιακός και τρομακτικός στον ρόλο του κακού γείτονα, ο Chris Sarandon, ενώ ιδιαίτερη μνεία για την σκηνοθεσία και τo σενάριο από τον Tom Holland, ο οποίος πριν είχε γράψει το σενάριο για το Ψυχώ 2 και ακολούθησε φτιάχνοντας το Child's Play (Chucky-Η κούκλα του Σατανά) που έγινε μεγάλη επιτυχία με πολλές συνέχειες.
Ωραία μουσική επένδυση (τα synth της εποχής στην δόξα τους) απίστευτα εφέ, αλλά και χιούμορ σε κάποιες σκηνές, φτιάχνουν μία ταινία ορόσημο, για πολλές που θα ακολουθήσουν αργότερα σε αυτό το είδος.
Υπήρξε συνέχεια (Fright Night 2 - 1988) αλλά και remake το 2011, χωρίς όμως κανένα να αγγίξει την τελειότητα της original ταινίας.
Από την στιγμή που άρχισα να γίνομαι συλλέκτης ταινιών "The collector", πάντα είχα στο μυαλό μου να αγοράσω αυτή την ταινία. Όμως τα χρόνια πέρναγαν και δεν την έβρισκα, παρά μόνο αν τη νοίκιαζα από video club για να την κάνω copy.
Τελικά την βρήκα μέσω internet σε ποιότητα bluray (γερμανικής έκδοσης) και με ελληνικούς υπότιτλους (σχετικά σπάνια) και την πλήρωσα 15 ευρώ.
Σε όποια τιμή και να την έβρισκα, δεν υπήρχε περίπτωση να μην την αγοράσω, αφού είναι από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες, στην συλλογή των χιλιάδων τίτλων που διαθέτω, χαραγμένη για πάντα στην καρδιά μου...