Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά...

Συμπληρώσαμε δύο μήνες από την τελευταία φορά που τα είπαμε από αυτήν εδώ την στήλη του "Editorial".

Στο σημερινό άρθρο, δεν θα μιλήσουμε για την πορεία του neats, αλλά θα είμαστε λίγο καυστικοί, όσον αφορά κάποια άτομα, συνεργασίες, και εξυπηρετήσεις που έχουμε κάνει.

Πρώτα από όλα να ξεκαθαρίσουμε ότι με τους διαφημιζόμενους του περιοδικού μας δεν έχουμε κάποιο παράπονο. Η συνεργασία είναι άριστη, και μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε περισσότερα, αφού διάθεση υπάρχει, αλλά δεν βοηθάει η οικονομική κατάσταση, τουλάχιστον προς το παρόν.

Από τη μία μεριά είμαστε λίγο απογοητευμένοι με την συμπεριφορά δύο συνεργατών του neats, που αν και ήμασταν εντάξει μαζί τους, εντούτοις καταλάβαμε στην πορεία ότι δεν είχαν την τρέλα και την όρεξη που θα θέλαμε για να βοηθήσουν όπως έπρεπε. Ξεκίνησαν με ενθουσιασμό, αλλά μάλλον στο τέλος παρεξηγηθήκαμε και άντε γεια. Καλύτερα λιγότεροι και σωστότεροι.

Από την άλλη, αρκετοί μας έχουν πλησιάσει για να γράψουμε άρθρα κατά παραγγελία, παίζοντας το παιχνίδι του φίλου, μέχρι να κάνουν την δουλειά τους, και μετά ούτε που σε ξέρουν. Κλασικό κόλπο, αλλά τουλάχιστον με την δεύτερη προσπάθεια, καταλαβαίνεις αμέσως τι κουμάσια είναι.

Επίσης άλλοι οι οποίοι είναι στο χώρο της νύχτας και επικοινωνούμε τακτικά μαζί τους για διάφορα θέματα, ανακαλύπτουμε τελικά ότι κατά βάθος δεν το χωνεύουν και πολύ το neats, ή απλά μας ζηλεύουν για αυτό που κάνουμε.

Να ξεκαθαρίσω κάτι: Από τις 20 Αυγούστου 2018 που ξεκινήσαμε αυτό το ταξίδι στο διαδίκτυο, σαν editor του περιοδικού έχω κάποιες αρχές και κάποια πιστεύω, που δεν πρόκειται να τα αλλάξω, όσο κι να κάποιοι με πολεμούν ή με ζηλεύουν. Ακόμη κι αν με παρατήσουν όλοι, εγώ θα συνεχίσω να γράφω μόνος μου, παίρνοντας πάντα δύναμη από όλους εσάς που μας διαβάζετε. 

Αν καταφέρω να φτάσω στο επίπεδο που θέλω (πάντα από οικονομικής άποψης), τότε τρέξτε να κρυφτείτε με αυτά που θα γράφονται εδώ μέσα, και θα μας παρακαλάτε να σας κάνουμε διαφήμιση.

Εδώ θα είμαστε να τα πούμε πάλι...