Ένα κλασικό θρίλερ αγωνίας με αξέχαστους ηθοποιούς...

Αυτές τις μέρες που το βάρος της ενημέρωσης έχει πέσει κυρίως στην πανδημία που έχει το όνομα coronavirus, έψαξα στην συλλογή του "the collector" και είδα ξανά ένα κλασικό θρίλερ "Το πέρασμα της Κασσάνδρας".

Πρόκειται για ένα φιλμ το οποίο πρόσθεσα στην συλλογή μου χρόνια τώρα, αφού το προμηθεύτηκα από προσφορά εφημερίδας, τότε που υπήρχε έξαρση με την προσφορά dvd για να πουλήσουν φύλλα. 

Είναι μία από τις πολλές ταινίες που απέκτησα με αυτήν την διαδικασία (συνήθως γύρω στα 4€ (εφημερίδα+dvd)), αλλά είμαι απόλυτα χαρούμενος, διότι με τον τρόπο αυτό μεγάλωσα την συλλογή μου με πολλές σημαντικές και σπάνιες ταινίες, που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ επίσημα στην Ελληνική αγορά.

Το μόνο αρνητικό είναι ότι αυτός τουλάχιστον που έγραψε το στόρι της ταινίας στο πίσω μέρος του χάρτινου σκληρού καλύμματος, έχει δύο ανακρίβειες ως προς την εξέλιξη του φιλμ, που δείχνει ότι δεν είδε την ταινία.

Το "Πέρασμα της Κασσάνδρας", παραγωγής 1976 είναι μία ωραία ταινία, με ένα λαμπρό επιτελείο πρωτοκλασάτων ηθοποιών, υπό την επίβλεψη ενός ΈλληνοΙταλού σκηνοθέτη, του George Cosmatos (1941-2005).

Ο George Cosmatos έφτιαξε μόλις 10 ταινίες στην καριέρα του (1971-1997), από τις οποίες έχω τις 5 πιο γνωστές του (Το πέρασμα της Κασσάνδρας - Ράμπο 2 - Κόμπρα - Απόδραση από την Αθήνα - Leviathan).

Καμία ταινία του δεν πήρε ποτέ καλές κριτικές, (συνήθως αρνητικές έως μέτριες) αλλά νομίζω ότι αδικήθηκε λίγο, αφού σχεδόν όλες του οι ταινίες βλέπονται ευχάριστα, χωρίς να είναι απαραίτητα κινηματογραφικά διαμάντια. Εξάλλου δεν είμαστε της άποψης ότι γυρίζονται πλέον καλύτερες ταινίες στην εποχή μας.

Το στόρι της ταινίας, είναι μία Οδύσσεια αγωνίας για 1000 καταδικασμένους επιβάτες, οι οποίοι είναι παγιδευμένοι σε ένα τρένο (Στοκχόλμη Express), που διασχίζει την Ευρώπη, έχοντας έναν επιβάτη (τρομοκράτη), φορέα ενός θανατηφόρου ιού.

Ο συνταγματάρχης ΜακΚένζι (Burt Lancaster), είναι υπεύθυνος να χειριστεί την κατάσταση, και να έρθει σε επαφή με έναν γιατρό που βρίσκεται στο τρένο τον Τζόναθαν Τσάμπερλεν (Richard Harris), o οποίος μαζί με την γυναίκα του (Sofia Loren), κάνουν ότι μπορούν για να βοηθήσουν τους επιβάτες που συνεχώς αρρωσταίνουν από τον θανατηφόρο ιό. 

Ο συνταγματάρχης έχει οδηγίες να κατευθύνει το τρένο σε μία παλιά και όχι και τόσο ασφαλή γέφυρα, αχρησιμοποίητη από την εποχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου στην Πολωνία, προκειμένου να είναι σε καραντίνα μακριά από περιοχές που κατοικούνται από ανθρώπινο πληθυσμό. Στην Νυρεμβέργη το τρένο σφραγίζεται και του διοχετεύεται οξυγόνο. Όμως οι επιβάτες που αρχικά είχαν μολυνθεί, ξαφνικά αναρρώνουν, καθώς ο καθαρός αέρας σκοτώνει το μικρόβιο. Όμως είναι πια αργά για να σταματήσει το ταξίδι του τρένου, αφού δεν υπάρχει επικοινωνία...

Ωραίο σενάριο, παραγωγή από τον Κάρλο Πόντι (σύζυγο της Λόρεν), ενώ το καστ συμπληρώνει ακόμη μία παλιά θεά της χρυσής εποχής του κινηματογράφου, η Άβα Γκάρντνερ, η οποία παρόλο που παραδέχτηκε δημόσια ότι αποφάσισε να παίξει στην ταινία, μόνο γιατί ήθελε τα χρήματα και πήρε ίσως για αυτόν τον λόγο κακές κριτικές, εμείς την βρήκαμε αρκετά συμπαθητική στην τεκνατζού ώριμη και πλούσια κυρία, που ταξιδεύει με τον κατά πολλά χρόνια μικρότερό της γκόμενο (Martin Sheen).

Η ταινία με την πάροδο των χρόνων έχει αποκτήσει πολλούς υποστηρικτές, είναι πλέον cult και φυσικά επίκαιρη αυτές τις μέρες αφού ήταν από τις πρώτες που ασχολήθηκαν με θανατηφόρους ιούς...

Σαν neats την ευχαριστηθήκαμε απόλυτα και προτιμούμε να βλέπουμε τέτοιες ταινίες παρά τις ελαφρότητες του σήμερα...