Η ζωή φτιάχνει τα πιο ανατριχιαστικά σενάρια...

Σχεδόν πάντα οι ταινίες που βασίζονται σε αληθινά γεγονότα, είναι οι πιο πετυχημένες, οι πιο ρεαλιστικές , αυτές που σε καθηλώνουν. Δόξα το Θεό στην Αμερική των εκατομμυρίων ανθρώπων, πάντα θα βγαίνουν στην επιφάνεια, ιστορίες που σοκάρουν, προκαλούν, ανατριχιάζουν. Ειδικά όταν έρχεται στο φως περίπτωση serial killer, όπως αυτή του “χασάπη του Κάνσας”το 1989, η περιέργεια για το τί ακριβώς συνέβη, είναι μεγάλη. Συνήθως τέτοιας ακραίας μορφής πραγματικά γεγονότα, γυρίζονται σε b-movies (δηλαδή ταινίες χαμηλού προυπολογισμού). Ακριβώς τέτοια ταινία υπήρξε και η παραγωγή του 2009, που επικεντρωνόταν κυρίως στα τέσσερα αιματοβαμένα χρόνια δραστηριότητας του ομοφυλόφιλου Ρόμπερτ Μπερντέλα.

Χωρίς να χρήζει κάποιας ιδιαίτερης περγαμηνής από κινηματογραφική άποψη, χωρίς να προσπαθεί να μπει στο μυαλό του αιμοσταγή δολοφόνου, ήταν στην ουσία μία καταγραφή αποτρόπαιων εγκληματικών πράξεων που μόνο η ανθρώπινη φύση μπορεί να εφεύρει. Σίγουρα μία ταινία σαν αυτή, σε κάνει να θέλεις μετά την προβολή της, να ψάξεις, να αναζητήσεις λεπτομέρειες. Να δεις πως ένα αγόρι μετατρέπεται σταδιακά σε ακοινώνητο ον, με ελάχιστους φίλους και ιδιαίτερα γούστα. Πως έτσι απλά, μεταμορφώνεται σε τέρας, βασανίζοντας φρικτά τα θύματα του, προτού τα δολοφονήσει. Τα σοδόμιζε, τους έκανε ηλεκτροσόκ, τους έβαζε στόκο στα αυτιά, τους έκαιγε τα μάτια με χλωρίνη και πολλά άλλα, ενώ πάντα με μία απλή φωτογραφική κάμερα πολαρόιντ, αποθανάτιζε το “μεγαλείο του έργου του”. Ίσως δεν θα έπρεπε ποτέ να δίνεται έγκριση για τέτοιες ταινίες, ίσως όμως και να χρειάζεται κάθε τόσο να μας αφυπνίζουν τέτοιες προβολές, για το πόσο σιχαμερό και απεχθές ον μπορεί να γίνει ο άνθρωπος...