BEN–HUR (2016)
Όταν το remake είναι ιεροσυλία...
Tην τελευταία φορά είχαμε αναφερθεί στην προσπάθεια του Χόλυγουντ να επαναφέρει στην μεγάλη οθόνη, κλασικές ταινίες που άφησαν εποχή. Όμως όσο πιο κλασική αλλά και πετυχημένη είναι μία παλιά ταινία, τόσο πιο επικίνδυνο είναι να ξαναφτιάξεις ένα remake και να χαρακτηριστεί τραγελαφικό.
Τρανταχτό παράδειγμα ήταν η νέα απόπειρα του 2016, που δεν κατάφερε ούτε τα έξοδά της να βγάλει. Άραγε απέναντι σε μία κλασική ταινία του 1959 που κατέκτησε 11 όσκαρ, ποτέ δεν ξεπεράστηκε από καμία άλλη (11 όσκαρ πήραν ο Τιτανικός το 1997 και ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών: Η επιστροφή του Βασιλιά το 2003), ποιός ο λόγος να ξοδέψεις 100 εκ δολάρια (μικρό ποσό για τα σημερινά δεδομένα) και να παλεύεις με το ζόρι να καλύψεις το budget για να την αντιγράψεις?
Έτσι απλά για να θυμίσεις στους νεότερους ότι γυρίστηκε κάποτε μία ταινία που πολύ δύσκολα θα ξεπεραστεί? Ήμαρτον, τέτοια κλασικά films θα μένουν πάντα στο πάνθεον των ταινιών που δεν αντιγράφονται, δεν ξαναγυρίζονται...Ποτέ δεν θα σκεφτούμε τον Ιούδα Μπεν Χουρ να παίζεται από άλλον ηθοποιό εκτός του Τσάρλτον Ήστον...
