Καλή απόπειρα αλλά δεν την πίστεψαν...

Η μεταφορά της ζωής του μεγάλου στρατηλάτη Μέγα Αλέξανδρου στην μεγάλη οθόνη, (1956 & 2004) μπορούμε να πούμε ότι σε γενικές γραμμές έχει αποτύχει τόσο από κριτική άποψη, όσο και από εισπρακτική.

Είναι τόσο βαρύ το όνομα του Μακεδόνα μας, που ούτε το Χόλιγουντ δεν μπορεί να το σηκώσει?

Από την στήλη του "The Collector" θα παρουσιάσουμε σήμερα την παλιά προσπάθεια του 1956, με τίτλο "Alexander the Great", με κύριο πρωταγωνιστή στον ομώνυμο ρόλο, τον αξέχαστο Ουαλό και σαιξπηρικό ηθοποιό Ρίτσαρντ Μπάρτον.

Είναι μία ταινία που απέκτησα σε dvd (αν θυμάμαι καλά γύρω στα 10€), αρκετά χρόνια πίσω και φυσικά δεν γνώριζα την ύπαρξή της. Λίγο δύσκολο να βρεθεί σήμερα στην Ελληνική αγορά τουλάχιστον, και αποτελεί ένα από τα πιο κλασικά κομμάτια της τεράστιας συλλογής μου.

Σκηνοθετήθηκε από τον σημαντικό σκηνοθέτη της εποχής Robert Rossen, o οποίος έγραψε το σενάριο αλλά και χρηματοδότησε την ταινία σε μεγάλο ποσοστό.

Νομίζουμε ότι από την παραγωγή ξεκινάνε όλα. Όταν βλέπεις ότι τέτοια ιστορία δεν βρίσκει χρηματοδότες, (είτε γιατί δεν την πιστεύουν, είτε γιατί την θεωρούν πανάκριβη παραγωγή και δεν θέλουν να ρισκάρουν), και αναλαμβάνει ο εκάστοτε σκηνοθέτης να την χρηματοδοτήσει, λογικό είναι να μην έχει την ανταπόκριση που αναμένεται.

Η εταιρεία διανομής δεν θα δώσει την απαιτούμενη προσοχή και προώθηση, πολλές φορές η ταινία θα χαντακωθεί επίτηδες από κριτικούς κινηματογράφου κλπ.

Με την εμπειρία που έχω αποκτήσει ως μέγας σινεφίλ, θέλω να τονίσω ότι την θεωρώ μία αξιοπρόσεκτη ταινία με αρκετά καλά στοιχεία για την τότε εποχή, ενώ ο Ρίτσαρντ Μπάρτον μου άρεσε πολύ. Μαζί του ο μεγάλος Fredric March η Claire Bloom, ο Stanley Baker, ο Peter Cushing κ.α

Αρχικά η διάρκεια της ταινίας ήταν 180 λεπτά, τα οποία έγιναν 141, υπό την καθοδήγηση executive παραγωγών και φυσικά της United Artists που είχε αναλάβει την προώθηση του φιλμ. (πχ. κόψανε την γνωριμία του Αλέξανδρου με τον Βουκεφάλα) 

Για τον πρωταγωνιστικό ρόλο είχε προταθεί ο Τσάρλτον Ήστον (ο θρυλικός Μπεν χουρ), ο οποίος αρνήθηκε ευγενικά, λέγοντας ότι ο ρόλος αυτός μπορεί εύκολα να τσαλακώσει έναν πρωταγωνιστή, αφού οι απαιτήσεις είναι τεράστιες.

Η μουσική είναι από τον θρυλικό Ιταλό συνθέτη Μάριο Νασιμπένε.

Συμπερασματικά είναι μία ταινία χαμηλού προυπολογισμού (b-movie) την οποία είδα ευχάριστα και φυσικά είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που την έχω στη συλλογή μου, αφού πλέον είναι λίγο σπάνια να βρεθεί. Έχει τις ελλείψεις της αλλά θα την κρίνω με επιείκεια, αφού πετσόκοψαν (40 ολόκληρα λεπτά) το έργο του σκηνοθέτη.