Ιστορίες νυχτερινής τρέλας...

Η ατμόσφαιρα σε αυτά τα μαγαζιά μπορεί να φαντάζει όμορφη για κάποιον που τα επισκέπτεται, αλλά μόνο όσοι δουλεύουν μέσα ξέρουν πόσο δύσκολο είναι να κουμαντάρεις κάθε βράδυ τόσες κοπέλες από διαφορετικές εθνικότητες, ώστε το εκάστοτε μαγαζί να λειτουργεί κανονικά.

Προβλήματα πάντα παρουσιάζονται, είτε συνηθισμένα είτε έκτακτα.

Από τα συνηθισμένα και πιο τακτικά είναι τα προσωπικά ποτά που δικαιούται η κάθε κοπέλα το βράδυ (συνήθως 1 η 2 ποτά), το αίτημά τους να φεύγουν νωρίτερα από το κανονικό ωράριο, σε περίπτωση που δεν υπάρχουν πελάτες και δουλειά για αυτές (συνήθως γύρω στις 5 το πρωί), να τεμπελιάζουν συνέχεια με τα κινητά τους, ή να τσακώνονται για κάποιον πελάτη.

Πραγματικά έχει πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις χορεύτριες να παρακαλάνε τον υπεύθυνο του μαγαζιού για ένα ποτό (χωρίς να θέλουν να χρεωθούν), συνήθως γιατί έχουν νεύρα που δεν έχουν κάνει μάρκες από ποτά και χορούς, ή να θέλουν να φύγουν νωρίτερα από τις άλλες κοπέλες όχι για να ξεκουραστούν, αλλά για να ξεδώσουν σε κάποιο after μαγαζί (και ποια δεν έχει επισκεφτεί το TRUST) μέχρι τις 9-11 το πρωί.

Τέλος όσον αφορά το χάζεμα με τα κινητά τους, ξαπλωμένες για ώρες στους καναπέδες, όταν βαράνε μύγες, προκαλεί συχνά προστριβές με τους υπεύθυνους, και φυσικά ο τσακωμός τους για το ποιά θα κάτσει με κοινό πελάτη, δημιουργεί απίστευτες καταστάσεις, που όσοι δουλεύουν εκεί μέσα μπορούν να γράψουν βιβλίο ολόκληρο με αυτά που ακούνε και βλέπουν κάθε βράδυ...